Nog meer avonturen op Sint Maarten!

Als eerste wil ik jullie laten weten dat ik het ontzettend leuk vind dat jullie mij allemaal volgen! Het is erg leuk om elke ochtend wakker te worden met 5 reacties op mijn weblog en minstens 15 berichten op facebook! Ik voel me dan toch wel even belangrijk, hihihi! Nu zal ik weer even de dag van vandaag met jullie doornemen!

Vandaag waren we om 06.45 uur wakker. Niet echt een vooruitgang ten opzichten van gisteren. Maar we hebben wel wat aan onze dag. Toen we wakker werden was Bianca al uitgebreid op muggenjacht, want ze hebben haar gisteren goed te pakken gehad. Vandaag wilde zij dat voorkomen. Het lijkt net of ze de hele tijd voor ons klapt, want de muggen moeten natuurlijk vermoord worden. Ze heeft de hele dag nog jeuk aan haar benen gehad, maar het zoute water doet wonderen!

Vandaag zijn we ook voor het eerst naar stage geweest! Het was echt geweldig om daar rond te lopen en te merken hoe de kinderen hier op je reageren. Toen wij vanmorgen zo rond half 10 bij de Sister Magda Primary School aan kwamen, werden wij direct heel gastvrij ontvangen. We hebben eerste een gesprek gehad met de directeur waarin hij ons van alles heeft verteld over de school, maar ook over het eiland, de omgeving en ons verblijf op Sint Maarten. Hieruit kregen we nog wat handige tips voor tijdens ons verblijf en werden wij nogmaals gewaarschuwd voor de dingen die we vooral niet moeten doen. Beter een keer teveel gewaarschuwd, dan de mist in gaan zal ik maar zeggen! Na dit gesprek hebben we een rondleiding gehad door de school. De leerlingen zijn allemaal heel erg beleefd en heel erg nieuwsgierig. De directeur zei dit al tegen ons in het gesprek. Ze zullen wat zeggen over bijvoorbeeld de oorbellen die je in hebt of dingen die jij wel hebt, maar zij niet. Vaak beginnen de leerlingen daarover een gesprek. Dit vond ik erg bijzonder. De leerlingen van groep 5 t/m 8 krijgen Engels van een speciale Engels docent. Op dat moment gaat de leerkracht van die klas extra ondersteunen in een andere klas. De groepen 3 en 4 krijgen geen Engels, maar bij deze leerlingen zal nog wel vaak wat dingen vertaald moeten worden. Dit omdat er zowel leerlingen op de school zitten die Engels als Nederlands als moedertaal hebben. Ik zal groep 4 gaan lesgeven, dus wat heb ik toch weer een mazzel. De makkelijkste taken krijg ik weer, yes! Dit wordt vast een mooie ervaring. Wie weet schroef ik mijn Engels ook nog wat bij. De klassen grenzen allemaal aan het schoolplein en er is een boven en een onder verdieping. Binnenkort zal ik wat foto’s plaatsen zodat jullie een beetje een idee hebben zoals het eruit ziet. De school heeft naast alle klaslokalen ook een soort kleine gymzaal en een lokaal voor handenarbeid. Dat kennen de meeste scholen in Nederland niet, dus dat is voor ons heel erg fijn!Op het schoolplein hangen 3 vlaggen. De Nederlandse vlag, de Sint Maartense vlag en de vlag van de school. Elke ochtend worden de vlaggen gehesen door de directeur. Hij zingt hierbij het eerste couplet van het Wilhelmus en alle leerlingen van de school kunnen deze meezingen. Is dat niet wonderbaarlijk? De kinderen hebben veel schaduw waar zij kunnen spelen. Binnen school is de afspraak dat zij na 11 uur ’s ochtends niet meer in de zon mogen spelen, omdat dan het heetste van de dag is. De leerkrachten zijn allemaal ontzettend aardig en ik voelde mij ook meteen erg welkom. Maandag gaat het dan allemaal toch echt beginnen, heel erg spannend! Vanwege privacy van de leerlingen en leerkrachten heeft de school ons verzocht om niet teveel in te gaan op de gebeurtenissen op stage. Dit heeft te maken met het feit dat iedereen mijn blog kan lezen en sommige dingen anders opgevat kunnen worden dan ze bedoeld zijn. Uiteraard wil ik mijn ervaringen op stage wel met iedereen delen, maar dit zal ik dus via een andere weg doen (skype, hyves, facebook of wanneer ik terug ben in Nederland).

Nadat we naar stage zijn geweest hebben we onze spullen gepakt en zijn een stukje gaan rijden met de auto. Ik was chauffeur, Bianca was ons navigatie en Laura assisteerde ons beide in onze taken. We wilden graag naar het strand op het Franse gedeelte. Onderweg hier naar toe kwamen we veel mooie stukken land, water en een paar geiten op de weg tegen. Dat was toch wel even een bijzondere gebeurtenis. Wij hebben eenden op de weg en hier lopen er gewoon geiten los! Ook zijn we onderweg langs een stuk Sint Maarten gereden waar wij toch wel even van schrokken. Dit is Dutch quater. Dit is een beetje de sloppenwijk van Sint Maarten. Hier wil je niet komen zonder auto! Gelukkig hoefden wij er allemaal langs te rijden op provinciale weg. Wanneer je deze wijk binnen rijdt vallen er gelijk nog meer (ja zeker nog meer dan in de rest van het Nederlandse gedeelte) gaten in de weg. Het is net of je de sloppenwijken van televisie ziet. Dit wordt dan opeens wel heel erg werkelijkheid en dat komt toch wel even binnen. Ik voelde mijzelf ook niet echt prettig toen wij hier langs reden, maar ja we moeten wel als je bij de oostkust van het Franse gedeelte wilt komen. We zijn onderweg op verschillende stukken gestopt om wat foto’s te maken. Uiteraard toen wij Dutch Quater voorbij waren! Bianca en ik hebben nog even model gestaan voor Laura. Toen ik bij Laura aan kwam lopen zei ik nog tegen haar dat ik wel 100 dollar per uur wilde voor het maken van de foto’s. Op dat moment kwamen er net een paar Nederlanders langs die dat toch wel erg duur vonden voor een model, hahaha. Dat zal je net zien. Zo weinig mensen die Nederlands spreken op dit eiland en dan kom je ze op zo’n moment tegen. Daarna zijn we verder gereden en kwamen we bij een stuk strand waar allerlei ressorten waren. Hier was het behoorlijk druk. De Franse stranden liggen voornamelijk aan de Atlantische Oceaan en de Nederlandse stranden aan de Caribische Zee. Het verschil was duidelijk aanwezig. De Atlantische Oceaan is nog mooier dan de Caribische Zee. Wel zijn de stranden daar veel viezer, overal ligt zeewier! Dit vonden wij niks. Daarom zijn we een stukje verder gereden om daar te kijken voor het strand. Dit strand konden we niet vinden, dus zijn we door gereden naar het strand waar wij gisteren al hadden gelegen, Simpson Bay. Dit strand is ongeveer 15 minuten met de auto (met file) en vaak lekker rustig. Vandaag hebben we ook ontdekt dat ze bij de strandbar lekkere cocktails, dus die hebben we maar even geproefd. Dankzij Laura en Bianca kom ik waarschijnlijk als alcoholist terug! Nee hoor, grapje! Op het strand kwamen de meiden erachter dat ik toch wel ver voor loop met het bruin worden. Waarschijnlijk kom ik als meest bruin terug en dat is natuurlijk ook de bedoeling (hè meiden?) Vandaag kwamen er ontzettend veel vliegtuigen langs en aangezien dit strand langs de startbaan van het vliegveld ligt, heb ik nu nog steeds een piep in mijn oor van het geluid. Het is wel ontzettend gaaf om van zo dichtbij de vliegtuigen te zien opstijgen. Laura zit steeds met haar camera gereed om alles vast te leggen. Zoals ik al in mijn vorige reisverslag heb gezet, zal ik het binnenkort ook een keer filmen, zodat jullie ook een klein beetje kunnen mee genieten van dit avontuur. Op het strand kwamen wij een paar mannen tegen, waarvan 1 besloot om toch maar even contact te maken met Laura. Hij kwam haar vertellen dat die andere gozer haar ergens van kende. Daarna kwam deze jongen toch maar even zelf polshoogte nemen, want er kwam niet echt veel zinnigs uit was ons idee. Wij vertelden dat we uit Nederland kwamen en hier waren voor stage. Hij kwam uit Nieuw-Zeeland en zijn vriend uit Zuid-Korea (zo zag hij er alleen niet uit). Nadat Bianca natuurlijk de aandacht weer eens ingepikt had, zijn Laura en ik maar met z’n 2en verder in gesprek gegaan. Wat een prutser die jongens, hahahaha.

We hebben een ontzettend gezellige middag met z’n allen gehad en het wordt ook steeds gezelliger. We hebben veel lol en lachen ontzettend veel. Tot nu toe geen irritaties, maar dingen die een ander vervelend vindt worden meteen besproken. We bespreken veel en er wordt overleg Dat gaat dus allemaal helemaal super!

Vanavond hebben we lekker buiten de deur gegeten. We zijn naar een restaurant geweest dat op de weg ligt richting het vliegveld. Het heette boathouse. Ik heb een lekker stukje zalm met patat gegeten. Laura had garnalen en Bianca kip. Het was erg lekker en niet overdreven duur. Daarna zijn we nog even doorgelopen naar een tentje dat op dezelfde weg staat. Morgen begint namelijk de Heineken Regatta. Dat is feest met heel veel boten en allemaal mannen die veel te veel bier drinken. Wij vonden het er wel gezellig uitzien, dus zijn we daar even wat gaan drinken. De pret was alleen snel weg, want het begon me toch te regenen! Gelukkig konden we even schuilen, maar het was daar binnen erg druk. Toen het droog was zijn we snel naar de auto gelopen en heb ik naar huis gereden. Bij thuiskomst liepen wij niet vermoedend het hek door. Toen wij allemaal het hek door waren kwamen we erachter dat we onszelf wel in een heel moeilijk pakket hadden gebracht. De honden liepen namelijk los (zij zitten normaal gesproken vast aan een ketting). Dit omdat Frances de honden niet vertrouwd. Zij kan goed met de honden overweg, maar wij zijn doodsbang voor die honden. Zeker omdat ze gebruikt worden om inbrekers tegen te gaan. Daarom heeft iedereen ook honden hier. Ondertussen scheten wij in onze broeken. Bianca sprintte naar de trap om achter het hekje te gaan staan en Laura rende terug om achter mij weer naar het hek terug te rennen. En wie stond daar weer in het midden in dezelfde ruimte als honden? Ja hoor, dat was ik weer. Uiteindelijk werd ik wakker en sprintte ik ook terug naar het hek waar wij vandaan kwamen (Komt je dit een beetje bekend voor, mam?). Op dat moment kwam ook Frances naar buiten en de held heeft de honden voor ons vast gemaakt. Ik denk dat de honden ons niks doen, maar ze keken wel heel beangstigend naar ons! Na even te hebben gewacht tot Frances met de honden uit het zicht was, zijn Laura en ik ook snel naar binnen gerend. Wat een avontuur weer!

Nu zitten we lekker thuis en zijn we allemaal het reisverslag aan het bijwerken. Al onze belevenissen worden nog even gedeeld en gedeeltes van de reisverslagen worden voorgelezen, zodat we nog even heel hard kunnen lachen om alles wat we meemaken. Nu is het tijd om lekker te gaan slapen, want het is hier inmiddels ook alweer 11 uur ’s avonds. Pappa moet over een half uurtje en Dennis over een uurtje alweer op om te gaan werken en mijn nacht gaat bijna beginnen! Welterusten allemaal en wie weet morgen weer nieuwe avonturen vanuit het zonnige Sint Maarten!

Liefs, Melinda